maandag 6 juni 2011

maandag 6 juni, weer thuis

Na een reis van +/- 11 uur ben ik weer thuis.
Toen het vliegtuig op Schiphol landde, regende het buiten. Typisch Nederland. Winderig, grijs, nat en koud. Toch blij dat ik weer thuis ben.
Morgen eens zoeken naar een programaatje om time-lapsen van een aantal foto's te kunnen maken.
Nu eerst mijn EIGEN bed in en lekker slapen.

Groetjes Ditta

zondag 5 juni 2011

Zaterdag 4 juni, einde tour

Vanmorgen voor de laatste keer met iedereen de brunch gebruikt. We zijn hiervoor naar de "Cracker Barell" in Amarillo, Texas gegaan. Tegen 11.30 uur was iedereen klaar en gingen we op weg terug naar Norman, Oklahoma. Na een reis van 4 uur waren we weer terug bij ons startpunt, alwaar de eerste mensen voor tour 3 al gearriveerd waren. Vanavond om 19.00 uur verzamelen we voor het laatste dinner als groep, wat direct het eerste dinner voor de groep van tour 3 zal zijn.
Het restaurant was deze keer een Italiaans met de naam "Olive Garden".

In totaal hebben we de afgelopen 2 weken 4852 mijl afgelegd (7807 km) en hebben we 8 staten doorkruist. Oklahoma, Kansas, Nebraska, South Dakota, Arkansas, Missouri, Tennisee en Texas.
We hebben heel veel geluk gehad met de stormen, heel veel gezien en ongelofelijk veel foto's gemaakt. We hebben onderling heel veel plezier gehad, veel gelachen en zijn een heel hechte groep geworden.

Na het eten vanavond hebben we al afscheid moeten nemen van een aantal vrienden die morgenochtend heel vroeg al zullen vertrekken. Dit vond ik persoonlijk het moeilijkste gedeelte van de hele trip. Morgen in de loop van de dag gaat iedereen weer zijn eigen weg. We hebben veel e-mail adressen uitgewisseld en elkaar beloofd dat we contact zullen houden. Misschien dat we elkaar op een komende tour weer tegen het lijf zullen lopen. Deze tour is zeker voor herhaling vatbaar.

Groetjes Ditta

zaterdag 4 juni 2011

Vrijdag 3 juni, richting westen

Tegen 12.00 uur, na de brunch, zijn we richting het westen gereden. Ons doel was de grens tussen Kansas en Colorado. Jammer, we hebben ons doel niet gehaald. De verwachtte buien die daar zouden ontstaan zijn in een latere voorspelling ineens verdwenen.
In plaats daarvan zijn we naar een afgelegen stuk in Kansas gereden om de "Monument Rocks" te gaan bekijken. Deze rotsen zijn van een poreus soort kalksteen en zijn de enige rotsen in een verder vlak stuk land van Kansas. De temperatuur bij de rotsen lag tegen de 95 graden Fahrenheid (wat neerkomt op een 35 graden celcius). De lucht was erg droog, wat de temperatuur dragelijk maakte.
Ondanks de droogte en de warmte in de regio van de rotsen, zijn er wel dieren te vinden. Er zijn kleine hagedissen, in het open veld (bomen zin vrij zeldzaam in dit gebied) vind je Spronghorns (een soort antilope), konijnen, prairie-honden en slangen.
Onder de overhangende gedeelten van de rotsen zelf nestelen zwaluwen. De nesten worden gemaakt van modder en speeksel en randje voor randje aan elkaar en tegen de rots "geplakt". Op deze manier zijn de vogels relatief veilig voor de jagers van de prairie.























Na de bezichtiging en de nodige foto's kreeg de tour-leiding het idee om het dinner te gaan gebruiken in een restaurant dat luistert naar de naam' The Big Texan". Een probleem, deze keten staat vooral in Texas. Gekozen werd voor het filiaal in Amarillo, wat voor ons betekende dat we een autorit van 5 uur voor de boeg hadden. Het was een erg lange rit!
Morgen de briefing om 10.00 uur

Groetjes Ditta

vrijdag 3 juni 2011

Donderdag 2 juni, toeristische trekpleisters in Kansas

Vanmorgen na de briefing om 11.00 uur in de wagens gestapt en naar Cawker City gereden. In dit stadje hebben ze de grootste bol touw van de wereld. natuurlijk moesten enkelen hier in klimmen.
Er werdt zelfs een " planking" op uitgevoerd door een van de heren, terwijl een van de dames er een foto-shoot van maakte.
Na Cawker City door naar Lucas, Kansas. Hier bezochten we een huis dat de naam " Garden of Eden" draagt. De eigenaar (reeds lang overleden) heeft zowel het huis als de omliggende tuin eigenhandig gebouwd en hiervoor uitsluitend grote kalksteen blokken en beton gebruikt. De standbeelden in de tuin weerspiegelen zijn kijk op de wereld zoals die zou moeten zijn. het geheel is gebouwd in het begin van 1900 toen de eigenaar al ruim 70 jaar was. Hij heeft er +/- 10 jaar over gedaan en is gestorven op de hoge leeftijd van 94 jaar.
Naast dit huis woont een vrouw die een eigen museum heeft van de "grootste verzameling van de kleinste replica's van de grootste gebouwen en monumenten in Amerika". Een van de objecten is een bal gemaakt van alleen maar plastic materiaal.
Een van onze chauffeurs heeft, vanuit de auto, met verbazing zitten kijken waar wij allemaal foto's van liepen te maken.
Morgen de briefing weer om 10.00 uur.

Groetjes Ditta









Woensdag 1 juni, Waanzinnig mooie bui

Vanmorgen na de briefing en het ontbijt vanuit O'Neil, Nebraska vertrokken richting Kansas. Tegen 16.00 uur kwamen we onder het aambeeld van een bui te zitten, welke een waarschuwing voor tornado's had gekregen. De bui verplaatste zich vrij langzaam vergeleken met de buien van de afgelopen dagen. Deze haalde een snelheid van "slechts" 15 tot 20 mijl per uur (+/- 25 tot 30 km per uur) Langzaam genoeg voor ons om hem voor te blijven. We pikten hem op in de omgeving van Stockton, Kansas waar we de eerste bliksem foto's hebben gemaakt. Daarna zijn we voor de bui uitgereden en regelmatig gestopt om foto's te maken en om te kijken of deze bui een tornado zou laten zakken. Het is ons zelfs gelukt om een punt te vinden waar de bui recht op ons af kwam.
Een tornado heeft deze bui uiteindelijk niet gevormd, maar we hebben wel allemaal heel veel mooie foto's kunnen maken van de bui en van de bliksem. Uiteindelijk, na 5 uur op de bui te hebben gejaagd, zijn we doorgereden naar Saline, Kansas om nog wat te eten en een motel op te zoeken. Iedereen was moe, het was inmiddels al wel 23.00 uur. Bij het motel haalde de bui ons uiteindelijk in, waardoor we nog een mooie licht-show voorgeschoteld kregen.
Morgen pas om 11.00 uur de briefing, wat waarschijnlijk betekend dat we weer een reisdag voor de boeg hebben.

Groetjes Ditta













woensdag 1 juni 2011

Dinsdag 31 mei, off-day.

Vandaag een, zogenoemde, off-day. Een dag die je tijdens een tour kan hebben maar waar je eigenlijk niets aan hebt. Er zijn geen noemenswaardige buien in de buurt, behalve misschien een enkele op 300 mijl afstand. Na het ontbijt kregen we te horen dat we weer terug gingen naar het zelfde motel. We hadden net alle sleutels ingeleverd. Toch is het gelukt om iedereen weer in een kamer te krijgen. Vanmiddag konden we kiezen, of in het motel blijven, of een kijkje nemen in het "Noibrara State park" op een uurtje rijden afstand. Ik heb gekozen voor het park. Achteraf misschien niet zo'n goed idee. We werden allemaal helemaal lek geprikt door de muggen, terwijl er net buiten het park bijna geen mug te bekennen was. Toch hebben we een aantal leuke plaatjes weten te schieten.












Een paar mijl buiten het park nog een keer van de weg af naar een oude brug over de rivier. Vanaf de brug een heel mooi uitzicht over de rivier en ook een mooi zicht op een paar knijters van karpers die daar aan het jagen waren.
Net voor de brug, naast de weg een "onkruid" dat er wel heel erg "hollands" uitzag!


















Groetjes Ditta

dinsdag 31 mei 2011

Maandag 30 mei, bijna......

Veel gereden vandaag. De voorspellingen zagen er goed uit, we hoefden alleen maar een "stukje" naar get zuiden af te zakken. We begonnen in Sioux Fall, South Dakota en eindigden uiteindelijk in O'Neil, Nebraska dicht bij de grens met Kansas.

Eerst hebben we de dam in de Mississippi bezocht, we moesten er toch overheen dus zijn maar even gestopt voor een paar foto's. Ze waren volop aan het spuien.
Doorgereden om de buien te onderscheppen.
Bij het stadje Atkinson stonden we te wachten tot de wall-cloud een slurfje zou gaan vormen, maar kregen we "slechts" een "gustnado" vanwege de "Rearflank Downdraft" de sterke neerwaardse luchtstroming vanuit de bui. Vreemd genoeg is deze gustnado door een brandweerman gerapporteerd als een tornado.
Toen we de Gustnado zagen zijn we weer in de wagens gesprongen om te proberen om de bui voor te komen. Dat is niet helemaal gelukt, we kwamen in de hagel terecht en kregen hagelstenen op de wagen van +/- 10 cm!!!(baseball-sise) Op een moment tussen 2 buien in heeft Charles iedereen de motoren wan de wagens laten uitzetten en was er heel duidelijk "hail-roar" te horen. Twee tellen later vluchtte iedereen de wagens in vanwege die hagel.(gelukkig "normaal" formaat)

De buien hebben we niet meer kunnen inhalen. De snelheid van de buien was +/- 45 mijl per uur wat neerkomt op +/- 70 km p/u.
We overnachten in een motel in O'Neil Nebraska.



























Voorzover als het er nu naar uitziet, wordt het morgen een "down-day". De stormen die er zijn zitten zover naar het zuiden dat dat voor ons niet te doen is. Zeker ook omdat de dag daarna de voorspellingen voor Kansas en Nebraska weer gunstig zijn.

Groetjes Ditta